KONU:

Ölümden sonraki yaşamla ilgili cevaplar arayan Chicago’lu tıp öğrencisi Nelson (Kiefer Sutherland), öğrenci arkadaşlarını hayatına son vermesine yardım etmeye ve ardından onu tam zamanında diriltmeye ikna eder. Ateist David (Kevin Bacon), çapkın Joe (William Baldwin) ve içe kapanık Rachel (Julia Roberts) da bu deneye katılarak geçmiş tramvalarına doğru yolculuk ederler. Deneyler daha tehlikeli hale geldikçe, her biri öte tarafa gitmenin doğaüstü sonuçlarıyla uğraşmak zorunda kalır.

YORUM (Spoiler İçermez):

Sevdiğim yönetmenlerden Joel Schumacher’in (The Lost Boys, Phone Booth, 8MM,  A Time to Kill, The Client) yönettiği Çizgi Ötesi’nde her şeyden biraz var. Film, Bilimkurgu, korku, fantezi, psikolojik gerilim, aşk türlerinin bir harmanı. Schumacher başarılı bir hikaye anlatıcısı olduğu için tür klişelerine saplanıp kalmadan bu karmaşadan tempolu ve heyecanlı bir film çıkarmayı başarıyor. Filmin oyuncu kadrosu oldukça güçlü. Tıp öğrencilerini canlandıran Julia Roberts, Kevin Bacon, Kiefer Sutherland, Oliver Platt ve William Baldwin’in kimyaları ve performansları filmin fantastik hikayesine kolaylıkla girebilmemi sağladı. Ancak benim dikkatimi asıl çeken sinematografi oldu. Çoğunlukla karanlıkta ve gölgelerde geçen hikayede ışık ve renk kullanımı çok başarılı. Filmin öte dünya ile ilgili fantastik bölümlerinde, kırmızı, turuncu ve mavi filtreler kullanılmış. Perdede baskın olan renk, karşılaşmanın iyi mi yoksa kötü mü olacağını ima ediyor. Örneğin  Nelson’ın öteki tarafa ilk yolculuğundan kısa süre sonra duvarda grafitilerin olduğu bir sokağa baktığı sahnede, grafitilerin soluk renklerinin yavaşça canlanması ve sonrasında yoğun ve mavi bir dumanla kaplanması hem sinematografik anlamda hem de renklerin hikayenin gerilimine yaptığı katkı bakımından etkileyiciydi. Etkileyici sinematografinin arkasında ise daha sonra kendisi de gişe filmleri yöneten Jan de Bont (Speed, The Haunting, Twister, Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life) var. Konu ölümden sonra yaşam olunca Çizgi Ötesi birçok alt okumaya olanak tanıyan bir film haline geliyor. Örneğin, ölümün sınırlarını araştıran çılgın bilim adamı teması Mary Shelley’in Frankenstein’ına bir gönderme. Ancak bu filmdeki canavar kendini öyle hemen göstermiyor. Karma fikrinden ve hayattaki seçimlerimizin ve çocukluk travmalarımızın hayatımızın geri kalanını nasıl etkilediği ve şekillendirdiğine yönelik sağlam bir alt metin var.  Puanım: 7,3/10

BONUS:

1990 Holywood’un ölüme ve ölümden sonra yaşama özel bir ilgi duyduğu bir yıl olmalı. O yıl vizyona giren, ölümden sonraki yaşam ve ölüme yakın deneyimler temasını ele alan üç önemli film yapıldı ve hepsi gişede başarılı oldu. Dehşetin Nefesi, Hayalet  ve Çizgi Ötesi.

KÜNYE:

FRAGMAN:

DAHA FAZLASI:

IMDB, Rotten Tomatoes, Wikipedia