KONU:

Güneyden gelen esrarengiz bir adam olan Harry Mention (Danny Glover), Los Angeles’ta yaşayan Gideon (Paul Butler) adında eski bir tanıdığını ziyarete gelir. Başlangıçta Harry’nin büyüleyici ve mütevazı tavrından etkilenen aile bireyleri onu iyi karşılar. Ancak zamanla Harry’nin varlığı aile içindeki gerilim ve çatışmanın bir kaynağı haline gelir, Gideon ile onun siyahi, orta sınıf ailesi üzerinde tuhaf bir etki yaratır. Harry’nin kötü niyetli tavırları ve karanlık enerjisi, özellikle Gideon, Suzie ve yetişkin oğulları Junior (Carl Lumbly) ve Babe Brother (Richard Brooks) arasındaki ilişkileri etkileyerek ailenin yapısında dramatik bir kopmaya neden olur.

YORUM (Spoiler İçermez):

Afrikalı Amerikalı öncü film yapımcısı   tarafından yönetilen “Kara Öfke”, aile dramı ve siyahi folklorun benzersiz bir karışımı. Güney Los Angeles’ta geçen film, Burnett’in önceki filmlerindeki gerçekçi tarzından ayrılarak, gerçeküstü unsurlarını benimsemesiyle dikkat çekiyor. Afrikalı Amerikan yaşamı ve kültürüne özgün bir bakış açısı sunan filmde olaylar; inanç, aile ve geçmişin şimdiki zamana etkisi gibi temalar üzerinden gelişiyor. Burnett, filmdeki karakterlerin psikolojik derinliğini ve aile içi ilişkileri incelikle işleyerek, izleyicilere zengin ve katmanlı bir hikaye sunuyor. Onun yönetmenliği, filmdeki büyülü gerçekçilik unsurlarını ve folklorik temaları ustaca entegre ediyor, bu da filmi hem gerçekçi hem de fantastik bir hale getiriyor.  

Filmdeki en çok öne çıkan unsurlardan biri Danny Glover’ın performansı.  Glover, Harry Mention karakterini karizmatik ve tehditkar bir şekilde canlandırarak, izleyiciler üzerinde tedirgin edici bir etki bırakmayı başarıyor. Paul Butler ve Mary Alice’in performansları da, ailenin yaşlı üyeleri olarak, filmdeki duygusal derinliği ve aile dinamiklerini güçlendiriyor. Stephen James Taylor’ın müzikleri, filmdeki hikaye anlatımını ve duygusal tonu destekleyen bir rol oynuyor. Müzik, özellikle Afrikalı Amerikan kültürüne ve folkloruna atıfta bulunan sahnelerde, filmdeki büyülü ve mistik atmosferi pekiştiriyor. Filmdeki karakterlerin duygusal yolculuklarını ve iç çatışmalarını yansıtan bir arka plan oluşturuyor.

Walt Lloyd’un sinematografisi, filmdeki büyülü gerçekçilik unsurlarını ve aile içi dinamikleri vurgulayan görsel bir dil kullanıyor. Lloyd, karakterlerin iç dünyalarını ve filmdeki gergin atmosferi yansıtmak için ışık oyunlarından etkili bir şekilde yararlanıyor. Film, Los Angeles’ın güney merkezindeki sıradan bir mahallede geçmesine rağmen, Lloyd’un sinematografisi bu mekanı hem tanıdık hem de mistik bir hale getiriyor.  Puanım: 7,2/10

KÜNYE:

FRAGMAN:

DAHA FAZLASI:

IMDB, Rotten Tomatoes, Wikipedia