Film rüyaların çalınması etrafında dönüyor; bu hem yenilikçi hem de derinlemesine metaforik bir konsept. Anlatı, kaybedilen masumiyet, insan varlığının kırılganlığı ve umudu yeniden kazanmak için ne kadar ileri gidilebileceği temalarını keşfeden karanlık bir masal gibi; korkutucu sahneler çocuksu bir neşe sarmalanmış.

Filmin her karesi, Darius Khondji’nin muhteşem sinematografisinin sepya tonunun etkisiyle, unutulmuş rüyaları anımsatan bir tablo gibi. Gölgelerin ve ışığın kullanımı, karmaşık set tasarımlarıyla birleşerek izleyiciyi hem tanıdık hem de ürkütücü bir şekilde yabancı hissettiren bir dünyaya taşıyor. Angelo Badalamenti’nin müziği, filmdeki hülyalı atmosferi mükemmel bir şekilde tamamlıyor.  Prodüksiyon tasarımındaki steampunk etkisi anlatıya derinlik katıyor.

Kayıp Çocukların Şehri”, uyanırken yarıda hatırlanan bir rüya gibi iz bırakan benzersiz bir sinematik deneyim. Masumiyetin kaybı ve zamanın durdurulamaz ilerleyişi üzerine melankolik bir yansıma. Film, insanlığın karanlık yönlerini ortaya sererken içeriye umut ışığının sızmasına da izin veriyor. İzleyiciyi meydan okuyan, büyüleyen ve sonunda bu rüyaya nüfuz edebilenleri derinden etkileyen bir film. Puanım: 9/10

BONUS: