KONU:

Bilinmeyen nedenlerle, yakın zamanda ölenler canlanmakta ve ete aç zombiler olarak mezarlardan çıkmaktadır.  Birçok insan zombilere yakalanarak ısırılır ve zombileşir. Aralarında Barbara (Patricia Tallman), Ben (Tony Todd) ve Harry’nin (Tom Towles) de bulunduğu küçük bir grup, zombi sürüsünden kaçarken, ücra bir çiftlik evine sığınır. Evin dışındaki zombiler çoğalırken, grup giderek daha da kötüleşen durumdan kurtulmanın en iyi yolunu tartışırken aralarındaki gerilim alevlenir.

YORUM (Spoiler İçermez):

Yaşayan Ölülerin Gecesi 1968 tarihli aynı adlı filmin yeniden çevirimi. Birçoğu gibi bu yenilenmiş versiyon da ilkinin etkisine yaklaşamıyor. Filmin kıymetini  ilk filmin ve sonraki devam filmlerinin yönetmeni  George A. Romero’nun senarist olarak ekipte yer alması artırıyor. Aslında yapılmak istenen korku janrında kült mertebesine erişen siyah/beyaz orijinal filmi renkli çekmek ve yeni makyaj ve efekt teknikleri ile genç seyircilere sunmak.  Nitekim yönetmen koltuğunda ünlü özel efekt ve makyaj uzmanı Tom Savini oturuyor. Film ilkinde olduğu gibi, heyecan ve gerilimi ilk sahneden finale kadar soluksuz yaşatıyor.  Oyunculuk ve diyaloglarda  yine ilk filmdeki inandırıcılık sıkıntıları devam ediyor. İlk filmi seyretmemiş olanların kesinlikle daha çok seveceği bir film. (Sonuçta birebir aynı hikaye) Her iki filmi de seyretmek korku türünü ve Romero’nun tarzını sevenler için eğlenceli olacaktır. Puanım: 7,1/10

BONUS:

Yaşayan Ölülerin Dönüşü bir korku klasiği. Zombi filmlerinin atası kabul ediliyor. Günümüze kadar benzer temada hatta isimde birçok film yapıldı. Düşük bütçeli ilk filmin bir popüler kültür fenomeni olmasının ardından George A. Romero,  Dawn of the Dead (Yaşayan Ölülerin Şafağı, 1979) ve Day of the Dead  (Yaşayan Ölülerin Günü, 1985) adlarında iki devam filmi çekerek seriyi üçleme haline getirdi. İlk filmin dönemine göre çarpıcılığını bir yana bırakırsak serinin en iyi filmi bence ikinci film,  Yaşayan Ölülerin Şafağı. Filmlerin bu kadar ilgi görmesinin sebebi ise sadece zombiler değil. Romero politik bir kişi ve filmlerindeki sınıfsal eşitsizlik ve ırkçılık vurguları eksik olmuyor. Nitekim ilk filmin 1968 yılında yapımı ve gösterime girme sürecini anlatan Birth of the Living Dead (Yaşayan Ölülerin Doğuşu, 2012) adlı belgesel bu politik vurguların son derece bilinçli olduğunu anlatıyor. Filmi sevenlerin bu belgeseli de seyretmesini öneririm. Belgesel, gösterime girme fırsatı bulamayan düşük bütçeli bir korku filminin, mahalle sinemalarında genellikle çocukların gittiği gündüz seanslarında nasıl zar zor gösterildiğini; çığlıklar atarak sinemadan kaçan çocukları ve şikayetçi aileleri; bir gazetecinin duruma ilgi göstermesi ile filmin ABD ve sonra Dünya çapında bir fenomene nasıl dönüştüğünü anlatıyor. 

KÜNYE:

FRAGMAN:

DAHA FAZLASI:

IMDB, Rotten Tomatoes, Wikipedia